Καθηγητής Κων/νος Κασσιός.
Θυμάστε, τον καιρό των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας το 2004 το νωχελικό εκείνο φουσκωτό μπαλόνι το Zepelin που στριφογυρνούσε πάνω απ’ τα κεφάλια μας ψάχνοντας για τρομοκράτες ;
Ας το ξαναφουσκώσουμε τώρα με τον αέρα της φαντασίας μας για να πετάξουμε για λίγο πάνω απ’ την Αθήνα. Τούτη όμως τη φορά όχι για να φωτογραφίσουμε την τσιμεντένια πόλη αλλά να τη δούμε πως θα έμοιαζε αν ήταν ντυμένη όποια ταράτσα τσιμεντένια βλέπουμε αφού όμως διώξουμε πρώτα τις κεραίες (όλων των ειδών) με πράσινη βλάστηση στην οροφή.
Ένα απέραντο πράσινο χαλί θα απλωνόταν κάτω απ’ τα πόδια μας που θα ξεκίναγε απ’ το γαλάζιο χρώμα του Σαρωνικού και θα έφτανε μέχρι το βαθύ πράσινο στους Θρακομακεδόνες.
Ο ουρανός θα ήταν ολοκάθαρος και οι ηλιαχτίδες θα έλουζαν τις καταπράσινες ταράτσες των σπιτιών στην Κυψέλη, στα Εξάρχεια αλλά και στο Αιγάλεω και στην Ηλιούπολη.
Καμία χρωματική σχεδόν διαφορά πρασίνου δεν θα υπήρχε από αυτή σήμερα που φαίνεται στα γνωστά πράσινα προάστια του Ψυχικού, της Φιλοθέης ή και του Διονύσου.
Και όταν το Zepelin θα έγερνε σε κάποια λοξή στροφή του τότε θα διακρίναμε και τις όψεις των πολυκατοικιών να είναι καταπράσινες ή και με χρώματα από τους παρθενοκισσούς και τις βουκαμβίλιες που θα αναρριχιόντουσαν προς τα ύψη.
Και όμως θα μπορούσε αυτό το ονειρικό ταξίδι πάνω απ’ την Αθήνα να ήταν μια πραγματικότητα αν ;
Αν, αντί να αφήνουμε στις ταράτσες των πολυκατοικιών της Αθήνας να υψώνονται σίδερα αναμονής για μελλοντική προσθήκη ορόφου από την αλλαγή του συντελεστή δόμησης και αν αντί για τις αμέτρητες κεραίες τηλεόρασης και κινητής τηλεφωνίας είχαμε προβλέψει λίγο μεγαλύτερη αντοχή στην οροφή και είχαμε φτιάξει έναν όμορφο ‘’οροφόκηπο΄’ τότε θα είχαμε κερδίσει τη μάχη του ‘’θερμοκηπίου’’ και τον αγώνα της απορρύπανσης της ατμόσφαιρας.
Ας σκεφτούμε ότι ένα (1) τετραγωνικό μέτρο πρασίνου φυλλώματος – όποιου φυλλώματος – μπορεί να διακρατήσει 25 κιλά σκόνης το χρόνο, να απορροφήσει 2,4 – 5,8 κιλά το έτος διοξείδιο του άνθρακα (CO2), να απελευθερώσει 15 κιλά οξυγόνου (Ο2) την ημέρα, τότε μπορούμε να πούμε ότι τα 100 m2 της ταράτσας μας προσφέρουν περίπου 1,5 tn οξυγόνο στην ατμόσφαιρα και ακόμα το καλοκαίρι δρουν ως μονωτικά για την εισερχόμενη ακτινοβολία αφού δροσίζουν το οίκημα ενώ το χειμώνα εμποδίζουν την θερμοκρασία να διαφύγει και αυξάνουν τη θερμοχωρητικότητα του κτιρίου.
Αν λοιπόν διαθέσουμε από 20-50 € το m2 μπορούμε να εγκαταστήσουμε στην ταράτσα του σπιτιού μας ένα μικρό οροφόκηπο, με φυτάρια από μακρόβια παχύφυτα είδη όπως είναι π.χ το Seddum, είδος όπως το γνωστό μας μπουζί τότε αρχίζει η πράσινη οροφή μας να αλλάζει της πόλης το τοποκλίμα. Αλλά αν έχουμε και μεγαλύτερο μεράκι ,γιατί να μην φτιάξουμε το δικό μας μικρό λαχανόκηπο στην ταράτσα μας, που αντί να είναι κυρίαρχες οι κεραίες και τα σύρματα για άπλωμα της μπουγάδας που και αυτά χωράνε , να μην απολαμβάνουμε τη δική μας αποκλειστική φύση ;
Και αν ακόμα θέλουμε να βελτιώσουμε και να ομορφύνουμε το μικροπεριβάλλον μας γιατί να μην φυτέψουμε μέσα σε ελάχιστο χώρο που απαιτείται και δεν εμποδίζει στην είσοδό μας μερικά φυτά αναρριχόμενα και τοιχόφυτα όπως ο φίκος nidida, ο παρθενοκισσός η βουκαμβίλια, το γιασεμί που και αυτά με τη σειρά τους δρουν απορρυπαντικά σ’ αυτή την κάποτε όμορφη και τώρα κακόγουστη πόλη της Αθήνας ; Αν λοιπόν τις πιο πάνω χιλιοειπωμένες και χιλιογραμμένες ιδέες για πράσινους οροφόκηπους τις υιοθετήσει πρώτος ο Δήμος π.χ. ο Δήμος της Αθήνας και να αρχίσει την εφαρμογή από τις οροφές των κτιρίων που του ανήκουν και μετά, αφού σκεφθούν και λίγο παραπάνω οι Σύμβουλοί του!!! ,βρουν κίνητρα και τρόπους να βοηθήσουν τους κατοίκους – όπως σκέφτηκε και η κ. Ντόρα που έβαψε και μόρφηνε ένα σωρό κτίρια στην Αθήνα ; - ώστε οι κάτοικοι να αρχίσουν να φτιάχνουν τις πράσινες ταράτσες ,τότε το πενιχρό πράσινο στην Αθήνα θα έφτανε από 2,5 τ.μ που είναι σήμερα .στα 6 τ.μ. Και τότε όλοι θα το χαιρόμαστε αφού θα έχουμε το δικό μας πράσινο, το πράσινο της πολυκατοικίας μας, το ..εταιρικό !! φίλτρο του περιβάλλοντος για μας και τα παιδιά μας.
Κώστας Κασσιός
Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ
περιοδικό CAR -www.carmagazine.gr-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου